JAK GRAĆ ŁATWIEJ NA FORTEPIANIE?

Coaching pianistyczny przez internet - poziom zaawansowany

Front i zaplecze


[...] do końców palców, które powinny być zawsze w pogotowiu, jak żołnierze na froncie (wszak decydujące dla dźwięku jest dotknięcie klawisza końcem palca, cała reszta: ręka, przedramię, strefa ramienia, bark - to ‘tyły’, które powinny być dobrze zorganizowane.)
Henryk Neuhaus - „Sztuka pianistyczna”, str.93, PWM, Kraków 1970

Henryk Neuhaus (►Bibliografia) używał tych wojskowych terminów do określenia zależności występujących w aparacie ruchowym pianisty: „linię frontu” stanowi w tym bardzo trafnym porównaniu miejsce styku palca z płaszczyzną klawiatury.

„Zaplecze” oznacza zaś całą resztę aparatu ruchowego - wg Neuhausa od dłoni do barku (ja bym raczej powiedział, że aż do... stóp pewnie opartych na podłodze). Od niego zależy sprawne przemieszczanie palców na klawiaturze oraz dostarczanie im odpowiedniej energii.

Zresztą nie tylko palce powinny być „w pogotowiu”, ale również i każdy element „zaplecza”, jak i cały pianista. Wszystkie elementy składające się na technikę pianistyczną powinny współpracować ze sobą w idealnej harmonii, aby zapewnić palcom optymalne warunki do gry.