Rozwiązania techniczno-interpretacyjne
12. Jak ćwiczyć Etiudy Chopina?

W menu po prawej ► znajdziesz tylko kilka przykładów.
Jeżeli masz pytanie dotyczące innej Etiudy - napisz do mnie
mu wykraść sposób wykonywania moich własnych utworów.”
Bolesław Woytowicz
Więcej informacji
To, że mogłem napisać ten rozdział, zawdzięczam przede wszystkim mojemu pierwszemu profesorowi,
Bolesławowi Woytowiczowi (zdjęcie po lewej),
uczeń
Aleksandra Michałowskiego,
którego z kolei mistrzem był jeden z uczniów Chopina,
Karol Mikuli.
Michałowski
przekazał
Woytowiczowi.
O kilku z nich wspomnę na tych stronach.
Jako ciekawostkę reprodukuję tutaj, dzięki uprzejmości p. Marii Szraiber, olbrzymi repertuar Profesora spisany przez niego w roku 1965 i obejmujący 50 lat działalności koncertowej, a inspirowany bez wątpienia repertuarem Józefa Hofmanna.
W młodości jeździł Woytowicz od miasta do miasta szlakiem tournée Hofmanna, aby wysłuchać wszystkich jego koncertów. Hofmann był bowiem słynny m. in. z tego, że nigdy nie grał dwa razy tego samego programu w trakcie jednego tournée.
Nagranie kompletu Etiud Chopina dokonane przez B.Woytowicza w roku 1959 jest bardzo doceniane za granicą, a w Polsce, jak to zwykle u nas bywa, najczęściej lekceważone. Oczywiście, ma ono pewne niedokładności, ale przypomnę tylko, że nikt spośród licznej rzeszy ówczesnych pianistów polskich nie odważył się podjąć nagrania Etiud poza Woytowiczem, a płytowe wydanie Dzieł Wszystkich Chopina przygotowywano na 150-tą rocznicę urodzin kompozytora (1810-1960). Zresztą Profesor opowiadał mi swoje perypetie związane z tym nagraniem dokonywanym - wobec powojennych braków - w dwa dni w... wytłumionej kocami sali gimnastycznej jakiejś szkoły! Etiudy w wykonaniu Woytowicza, grane niezwykle przejrzyście, większości bez użycia pedału, zawierają bardzo wiele ciekawych szczegółów interpretacyjnych, z których zapewne niejeden pochodzi jeszcze od samego Chopina... Jak pisałem wyżej, powrócę jeszcze tutaj do niektórych przypuszczeń.
Opus 10 zostało już opublikowane w sieci. Wideo jest zindeksowane: aby wybrać dowolną Etiudę, kliknij na „Pokaż więcej” pod oknem wideo - pomoc . Poniżej udostępniam op. 25 oraz Trzy Nowe Etiudy z opus pośmiertnego. Co do tych ostatnich: Woytowicz nagrywał je w kolejności PWM-owskiej, czyli nr 2 Des-dur i nr 3 As-dur. Niektóre wydawnictwa odwracają ten porządek.



Ogólne zasady
(dotyczące zresztą nie tylko Etiud Chopina)
●
Najważniejsza, ogólna zasada
profesora Woytowicza
brzmi: wszystkie tzw. „sztuczki techniczne”, polegające na odbieraniu z LR do PR i odwrotnie, muszą być wykonane w sposób niesłyszalny. To znaczy tak, aby słuchacz, który nie patrzy na ręce grającego miał wrażenie, że utwór jest wykonany dokładnie tak, jak zapisano w nutach. Sam Woytowicz nie zawsze stosował się do swoich własnych zasad - przykład już w pierwszej Etiudzie z op. 10. Mnie z pewnością również zostaną zarzucone pewne niekonsekwencje. Każdą taką uwagę dokładnie przestudiuję i jeśli tylko będzie ona uzasadniona, uściślę wskazany fragment.
●
Nie muszę oczywiście dodawać, że wszystkie bez wyjątku ćwiczenia muszą być wykonywane
tym samym palcowaniem,
które jest przewidziane do ostatecznego wykonania.
●
Kilka ogólnych wskazówek dotyczących
konstruowania ćwiczeń
zawarłem w
Radach wstępnych.
●
WAŻNE:
palcowanie dla szybkiego przebiegu testuj zawsze
w pełnym tempie.
Nawet jeśli nie potrafisz tego jeszcze dobrze zrobić - szkicuj. Bo to, co wydaje się wygodne gdy grasz wolno, na ogół
nie sprawdza się
przy dużej prędkości.